Günün şeiri

Bu gün  Azərbaycan ədəbiyyatının daş əsgəri Xalq şairi Məmməd Arazın doğum  günüdür. NUHÇIXAN İnformasiya Agentliyi şairin bir neçə şeirini oxuculara təqdim edir:

 Sənə inanıram

Nə dona girsə də ilandır, ilan,
Lənət ağına da, qarasına da.
Nə dildə danışsa, - şeytandı, şeytan,
Lənət bozuna da, alasına da.
Bunu mən demirəm. babalar deyib:
Qurdunan yoldaş ol, çomağı bərk tut;
Göz qırpdın qapacaq o üzə gülən,
Az oldu yaltaqdı, çox oldu cəllad.
"Böyüklər" dalında gizlənə bilən
Fərqi yox kişidi, fərqi yox arvad.
İçində gizlənər eşik görkəmi;
Sümsünər it kimi, sinər qurd kimi,
"Böyüklər" dalında görünməz onlar.

Beləcə, kiçilər "böyük olanlar"
Beləcə böyüməz kiçik olanlar.
Ayaq yalayanlar - küçük olanlar,
Kiçiklər zənciri böyük əlində,
Yüz səmtə qısqırdar yeri gələndə.
Yüz yol söz verildi, and da içildi,
Unutduq: "bu itlər girəvəcildi",
Çevrildin, qəfildən qapacaq səni,
Qapıb öz baltanı çapacaq səni,
Hələlik bu düşüb baxtımıza, bu,
Hələlik doğrudur bu acı doğru.
Ayıq olmalıyıq hər yerdə ayıq,
Süfrədə, yataqda, səngərdə ayıq,
Mən ayıq, sən ayıq, sərkərdə ayıq...

O kimdi dəm olan özgə yasından?
O kimdi haqsızı haqlı eləyən?
Ayını təzdirib mağarasından,
"Bu mənim tarixi muzeyim..." - deyə!
İçər sağlığına bir məkri varsa,
Yoluna bir qucaq təbriklə çıxar.
Süfrəndə yağlıca bir tikə görsə,
Ağzında dişinə şərikli çıxar.
Bundan da betərdi öz olanımız,
Əyri olanlardı düz olanımız.
Bundan da betəri: bölgəbazlarıq,
Badələr dalında ölkəbazlarıq.

Qeyrətdən güc alar gücü az ölkə,
Ölkə yox, ölgədir qorunmaz ölkə.
Bu, mənim vəzifəm: əli qələmdə,
Bu, mənim vəzifəm: sözü kürsüdə...
Bu, sənin vəzifən: əli tətikdə,
Bu, sənin vəzifən: gözü üfüqdə...

Başımın üstündə müqəddəs Quran,
Sənə inanıram, ölkə rəhbəri.
Sənə inanıram, keşikdə duran
Ayıq Vətən oğlu, Vətən əsgəri!

Bizi Vətən çağırır

İndi bizim ölümlə,
Çarpışan çağımızdı.
Ölümün boğazından,
Yapışan çağımızdı.
Ölümlə tərcümansız
Danışan çağımızdı.
Qılınc qap, Vətən oğlu,
Bizi Vətən çağırır!

Bu, ölüm - qan yoludur,
Ölümdən, qandan keçir.
Bir qolu da qıvrılıb
Azərbaycandan keçir.
Dövran bizdən bac alır,
Şöhrət bizdən yan keçir.
Qılınc qap, Vətən oğlu,
Bizi Vətən çağırır!

Bu yolda əyilənə:
“Ölüm haqdı”, - deyirik.
Əbədi məzarımız
bu torpaqdı, deyirik.
Vətən göyü dəyişməz
Göy bayraqdı, deyirik.
Qılınc qap, Vətən oğlu,
Bizi Vətən çağırır!

Bu, səhra məhkəməsi,
Bu, onun qərarıdı:
“Bircə addım arxada
Son ümid divarıdı!”
Bu yurdda yaşamağa
Haqqı yox, - fəraridi!”
Qılınc qap, Vətən oğlu,
Bizi Vətən çağırır!

Gücünə qəzəbini,
zəhmini də qata bil,
Düşmənin marığında
pələng kimi yata bil.
Bu dağları baba bil,
Bu daşları ata bil!
Qılınc qap, Vətən oğlu,
Bizi Vətən çağırır!
Bizi Vətən çağırır!!!

  Əsgər məktubu

Əsgər məktubları alıram hərdən,

Məhəbbət, cəsarət, dəyanət dolu.

Neçə tərifçinin təriflərindən

Bir əsgər məktubu gərəkli olur.

Əsgər nə istəyir? –

Bir təzə nəğmə.

Nəğməsiz darıxır əsgər tüfəngi.

Bir əsgər qəlbində qopan zümzümə

Bir Vətən daşını isidəcəkdir.

Bir əsgər yazır ki, “sərhədçiyəm mən.

Əlimdə tüfəngdir, dilimdə şeir.

İnamla, qeyrətlə qorunur Vətən.

Bunlarsız silahlar lal-kardır”, – deyir.

Bir nəğmə əsgərin dodaqlarında,

Sərhəd küləyinə həmsöhbət olar.

Bir nəğmə əsgərin barmaqlarında

Tətiyə söykənən cəsarət olar.

Əsgər məktubunda torpaq göyərir,

Meşələr uzanır üfüqlərəcən.

Əsgər məktubunda bir dağ göyərir –

Ətək də Vətəndir, zirvə də Vətən.

Əsgər məktubunda quş səksəkəsi,

Əsgər məktubunda qaya təmkini.

Bir nişan həsrəti,

Bir toy həvəsi

Hər sətri keşikçi nidası kimi...

Əsgər məktubunun cavabı çətin,

Əsgər məktubunun cavabı asan.

Yetişməz əsgərə söz məhəbbəti,

Yetişməz, sözlərin əsgər olmasa.