Payız təkcə bar-bərəkət deyil, həm də poeziya fəslidir. Bu ayda təbiətdə baş verən əsrarəngiz dəyişmələr, ağacların yarpaqlarında təcəssüm olunan yeddi rəngin möcüzəsi, yağan yağışların səsi özü bir lirikaya çevrilir. Əksər şairlərin şeirlərinin qəhərəmanı da məhz Payız olur. NUHÇIXAN Naxçıvan Dövlət Radiosunun əməkdaşı, həmkarımız, şair Təranə Əliyevanın bu yaradıcılıq dolu fəslə həsr etdiyi bir şeiri poeziyasevərlər üçün təqdim edir:
Deyirlər, yağış yağacaq,
Payız yağışı....
Bax, axdı yenə payızın göz yaşları
Təbiətin köksünə.
Ağacların,
Otların,
Binaların,
İnsanların üstünə.
Quşlar da bu göz yaşlarından öz payını aldı,
Ağacların koğuşunda,
Kirəmitlərin altında qısılıb qaldı.
Təbiət qəmlənib yenə...
Yolur yetmiş yeddi rəngli saçını
Payızın göz yaşlarıyla.
Ümidlərimin, arzularımın yağışda yuyunub arındığı,
Payızın göz yaşlarında axıb getdiyi bir gündür.
Bir əlim çənəmin altında
Bir əlim qara bir qələmin qanadından tutub.
Gözlərim payızın gəldiyi
Həm uzun, həm də çox qısa olan yollara baxır.
Bu payız günündə ,
payız yağışnın aramsız yağdığı bir vaxtda
Gözümdən payızın göz yaşları axır.