Kiminə səfa, kiminə cəfa bəxş edər yollar… - Söz tələbə jurnalistlərindir

A- A A+

Hələ uşaqlıqdan sevdiyim və dilimdən heç düşməyən  bir şeir vardı: "Dünyada yollar çoxdur, Sayı hesabı yoxdur ".  Hər səhər məktəbə  gedərkən söylədiyim bu şeir mənim üçün "himnə" çevrilmişdi. O zamanlar  düşüncəmdə dar bir mənanı, ancaq gediş-gəliş üçün ayrılmış  yeri  ifadə edən yollar haqqında bu gün  daha fərqli düşünürəm.

İndi nəzərimdə yollar döngə-döngə uzanaraq sanki sonsuzluğa doğru  gedir. Bu yolların bir də yolçuları vardır, aşıb-daşan sular, ağlayan  buludlar kimi... Çaylar  kimi başını daşdan-daşa vuraraq sonsuz ümmanlara doğru qaçar. Bitib tükənmək bilməyən bu əbədi yolçuluq durmadan davam edir. Günəşlər ölkəsindən torpağın bağrına və oradan da yenidən  ulduzlar aləminə köç edir  bütün varlıqlar!

Canlıların aldıqları nəfəsin sayı qədərdir yollar.  Hər  varlıq  özünə  xas olan bir  yolda hədəfindən ötrü qaçar. Soxulcan sürünərək qət edər yolunu. Tısbağa  addım-addım irəliləyər öz yolunda. Atlar qaçaraq, quşlar qanad çırparaq  gedərlər yollarında. İldırımların ayrı bir  səyahəti,  günəşin,  ayın  ayrı  gedişi var bu yollarda...

Amma əsl yol insanla birlikdə yaranıb,  onun şüuruyla  aydınlığa  qovuşaraq,  onun duyğu və düşüncəsiylə sonsuzluq qazanıb. Çox  qəribədir ki, yolsuzluq da insanla birgə yaranıb  və bir an olsun belə onun  yaxasını  buraxmayıb. Hər dövrdə  ulduzlara  səyahət  edənlərlə  birlikdə  bataqlıqda  yol  axtaranlar da  az olmayıb.  

Əslində yollar getdiyi yolun ədəb-ərkanını  bilənlər üçündür. Hər günü ayrı bir vəsvəsə ilə keçənlərə isə yolun varlığı və ya yoxluğunun heç bir  əhəmiyyəti yoxdur. Hədəfinə çatmaq üçün  yolda sağlam addımlarla irəliləmək  şərtdir. Amma bəzən eyni yolun bir çox eniş- yoxuşları, dərə - təpəsi, çətinliyi və əzabı da olur. Yalnız yolunu sevgi və ümidlə gedənlərə,  öz doğru bələdçilərini  tapanlara qarşılarına çıxan  dağlar düz, düzlər isə hamar olar. Belə insanlar qanlı, fırtınalı  dənizləri şimşək kimi  aşıb gedərlər. Onların  ilişib yolda qalmaları, yaxud da öz məqsədindən imtina edib  geriyə dönmələri  mümkün deyildir.

Bir də hədəfindən imtina edib  geri  dönənlər, gündüz vaxtı  yolunu  itirənlər,  bir tikana ilişib də qalanlar, qarşılarına çıxan cüzi maneələri belə aşa bilməyənlər  vardır bu yollarda. Yolda düzgün getməyin həzzini yaşamamış və bu fani dünyanı əbədi zənn edərək burada sonsuza qədər qalacağını düşünənlərə getdikləri səkilərin ulduzlarla bəzədilməsinin  heç bir mənası yoxdur.

Unutmayın, hər yolun səfası olduğu kimi cəfası da vardır. Hələ bu yol əbədiyyətlə qucaq-qucağa, iç-içə isə... Hər səadət aşılması çox çətin olan sıldırım təpələrin arxasında və hər nemət isə min imarət olan uzun bir yolun son dayanacağındadır. Çətinlikləri görmədən və dadmadan əsl xoşbəxtliyə qovuşmaq olmaz.

İnsanın ruhu cismi ilə qovuşaraq dünyaya gəldiyi ilk gündən bəri qəlibdən- qəlibə girər, əziyyət  çəkər, əzab-əziyyətlə dirilər, bütünləşərək əbədi səadətini ilmə-ilmə toxumağa çalışar. İnsan çətinliklər üçün  yaradılmış və yolunu çoxlu iztirabların gözlədiyi bir yolçudur. Onun əsl qəhrəmanlığı isə yolundakı çətinliklərə qalib gələ bilməsi ilə bağlıdır.

Öz xalqına  xidmət edə bilmək üçün yolda mətin addımlayanlar bu həqiqətləri ruhuyla duya bilən insanlardır. Həyatın əsl fəlsəfəsi də elə bu yoldan, xalqa xidmət etmək yolundan başlayır.

                                                                   İlahə Allahverdiyeva

                                        NDU "Jurnalistika"  ixtisası üzrə III kurs tələbəsi

Digər xəbərlər

Xəbərin mətnində orfoqrafik səhv var

Seçilən mətn düzəliş üçün göndəriləcək: